wpisy na blogu

Ach... Myślałam długo nad kolorem podbitki i stwierdziłam, że najmniejszym złem będzie kolor zbliżony do naszych okien (Sosna górska). Antracyt za ciemny, a szary jakoś tak trochę mdły. Od początku chcieliśmy podbitkę drewnianą, bo w okolicy widzę masę domów z PCV pofalowanym jak Bałtyk w czasie sztormu. Wiem, że to kwestia jakości materiału, ale nie mam ochoty sprawdzać na własnej skórze czy akurat dobra partia trafi pod mój dach - dosłownie. :D

Ok, czyli materiał jest! Kolor jest... ach... ten kolor...

Zakładałam, że nie uzyskamy identycznej barwy, ale że wszystko będzie skrajnie odmienne i żółte? Kupiłam kilka lakierobejc i impregnatów dekoracyjnych (Sadolin i Vidaron) i powiem Wam jedno... wszystkie te kolory dla mnie wyglądają jak kukurydza, z tą różnicą że raz jest ciemniejsza, a raz jaśniejsza :P No normalnie porażka -_-'. Uwzględniłam nawet gatunek drewna - świerk jest nieco jaśniejszy niż sosna, która ma dość gęste i wąskie usłojenie. Oto kilka zdjęć próbek:

Instrukcja do zdjęcia:
- szerokie deski to świerk
- wąskie deski to sosna
- deski pod spodem pomalowane są lakierobejcą Sadolin Jasny dąb
- deski na górze pomalowane lakierobejcą Sadolin Pinia.

Zdecydowaliśmy że Jasny dąb to mniejsze zło :). Poniżej zbliżenie na świerk i sosnę pomalowane dwukrotnie lakierobejcą.

Prawdopodobnie wybierzemy podbitkę sosnową, bo jest nieco ciemniejsza i przy okazji grubsza. Podbitka świerkowa zazwyczaj ma wymiary 14x121 a sosnowa 16x120. Ja znalazłam w pobliskim zakładzie obróbki drewna świeżo wystruganą grubości 18mm. Czy ma sens inwestowanie w grubszą podbitkę? Nie wiem, ale ja dostałam ją w cenie najcieńszej marketowej podbitki świerkowej, więc się nie zastanawiałam :).

Dziś miałam plan zamówić dwa grzejniki dekoracyjne do salonu. Pionowe, jasnoszare... takie typowe płytowe o mocy około 1600W... 

Komex Victoria Podwójna... Nastawiałam się na wysoką cenę, ale 3400 PLN??? Mina mi zrzedła, a oczy od razu powędrowały do aluminiowego grzejnika za plecami... -"A ten ile kosztuje" - zapytałam z nadzieją w głosie... - "Jakieś 1200". -"Noooo! To teraz brzmi troszkę lepiej".

Za plecami miałam grzejnik firmy Alukal. Coś jak taki typowy biały aluminiak ale o wysokich żebrach. Po krótkiej rozmowie okazało się, że można wybierać między wysokościami od 20 do 250 cm (grzejnik wysokości 20 cm?, ciekawe).

Chociaż przed chwilą sprawdziłam cenę grzejnika, który mnie interesował i w internecie kosztuje około 1600 plus 20% za kolor :/. Chyba Pan ze sklepu się trochę pomylił...

Edit: HA! Właśnie sprawdziłam cennik Komex'u. Pan podał mi cenę grzejnika z osłoną (a takowa mnie nie interesowała :D). 

No i co teraz? Jasnoszary Komex za 2000 pln czy biały Alukal za 1200 pln?

Pozwoliłam sobie jeszcze na małą grafikę w celu porównania wysokości 150 i 180 cm. Niezależnie od firmy wolę smukły 180 cm. A Wy?

W końcu dołączę do grona forumowiczów posiadających elewację :) Plan prac umówiony był na koniec września/początek października, a tu taka niespodzianka. Dzwonię do ekipy żeby wybadać sprawę terminu, a oni mi mówią, że jeden dom przed nami mają do ocieplenia - czyli jakieś dwa tygodnie - i jak pogoda pozwoli to wchodzą na naszą budowę na początku września. "-Uhum..." - potwierdziłam i dodałam w myślach "Tiaaa... Jasne :D" - czyli według instrukcji obsługi ekip budowlaych dodałam sobie trzy tygodnie i wyszło mi że mogę jechać na urlop :D. Jakież było moje zdziwienie, kiedy Pan zadzwonił drugiego września i zapytał czy w poniedziałek mogą przywieźć materiał :D. "Tak! Super! Przywoźcie!" - a potem refleksja... -"Kurcze, ale ja nie mam jeszcze drzwi wejściowych" - słyszę odpowiedź w słuchawce - "To my wejdziemy na inną budowę, a do Was za dwa tygodnie". - "NIE! STOP! NIE MA MOWY! Przychodzicie do mnie i kropka".

Wyważyłam wszystkie za i przeciw i uznałam, że lepiej mieć nieobrobione drzwi, ale za to szczelny dom, bo po 15 września ma wejść ekipa od ocieplenia poddasza pianką. Podkreślili mi, że lepiej żeby elewacja już była ocieplona, wtedy będą mogli dokładnie zapiankować połączenie dach/ściana.

Ok! A ja już mam zaplanowany wyjazd. Jak ja biedna wyjadę tak po prostu i nie będę patrzyła budowlańcom na ręce? Jakoś dałam radę :D I dobrze się bawiłam. Poza tym mam zaufaną osobę w rodzinie, która jest bardziej czepliwa niż ja :D.

Przed wyjazdem zostawiłam dokładny opis mojej wizji elewacji Cyprysa - uwzględniłam wiele możliwych scenariuszy niedomówień i starałam się zostawić ich jak najmniej. Po zerknięciu na rysunek Pan od ocieplenia beztrosko zapytał - "Ale czy to będzie ładne? ^_^'

"No ja nie mogę, co za gość :D" - pomyślałam i odpowiedziałam - "Dla mnie tak :). To wystarczy".

Przez chwilę pomyślałam o zasadzie z dzieciństwa, że jak ubranie nie podoba się Twojej mamie to znaczy że jest modne i w ogóle super :D Może w budowlance też tak jest :D.

Miałam spory dylemat co do wielkości listwy boniowania. 3 cm wydawało mi się za małe a 5 cm za duże. Czwórka byłaby idealna, ale niestety nie ma takich (swoją drogą nie wiem z jakiej przyczyny
-_-). Ostatecznie zdecydowałam się na 3 ze względu na pionowe bonie, które szersze wyglądałyby topornie. I powiem jedno - na żywo wyglądają bardzo dobrze, a na zdjęciach wydają się być za małe.

Oczywiście elewacja nie zostanie zrobiona w klorze Ferrari :D. Czerwone pasy to taśma zabezpieczająca listwy.

Nie spodziewałam się, że widok świecącej żarówki w surowej oprawce może tak cieszyć. Bardziej jednak cieszy pstryczek, którym można ją włączyć i wyłączyć. Nadszedł koniec 50-cio metrowych kabli ciągnących się po działce. Mogę wejść do mojego domu i jak czowiek włączyć światło.

Nie obyło się bez niespodzianek. Otóż, aby włączyć światło w przedpokoju muszę spełnić jeden warunek... włączyć swiatło w kuchni. Inaczej żarówka w przedpokoju się nie zapali. Nawet rozbawiła mnie wizja mieszkania w domu z tak zawiłymi prawami elektryki :D, ale na szczęście elektryk upewnił mnie telefonicznie że to błąd w puszce, nie na kablach. Uf... Już myślałam, że coś będzie trzeba skuwać.

Przy okazji... Pamiętacie mój zachwyt nad "nie braniem udziału" w wybodze pstryczków? Efekt jest bardzo fajny. Pstryczki są wręcz śliczne ;) Jeżeli można tak powiedzieć o włączniku lub wtyczce :D

Ostatnio jakoś łatwo przychodzi mi podejmowanie decyzji zakupowych. Nie muszę dodawać, że to nietypowe jak na mnie (wystarczy, że poczytacie o dylemacie "ciepłej ramki" w postach archiwalnych ;) żeby "poczuć" mój charakter).

Mąż rzucił temat "Musimy ułożyć płytki w kotłowni. Trzeba coś wybrać". Odpaliłam stronę jednego z marketów budowlanych, posegregowałam gres według ceny (^_^) i moim oczom ukazał się... LAS :D... Żartowałam... Ukazał się szary gres Porti od Cersanitu za niecałe 26pln/m2. Ładny. Wykopałam jakieś zdjęcia na "Moja Budowa" z układania tychże płytek i powiedziałam sobie (i mężowi), że jutro je kupię. Luby spojrzał na mnie podejrzliwie i zapytał: "Poradzisz sobie?". -"Dlaczego miałabym sobie nie poradzić? To tylko kilka paczek. Do kotłowni i pralni pod schodami" - odpowiedziałam. Pokiwał głową i pojechał w delegację.

Ja zakasałam rękawy, policzyłam ile płytek potrzeba do wymienionych pomieszczeń, odpaliłam kombiaka i pojechałam. Poprosiłam na magazynie o pokazanie próbki, zatwierdziłam jej wygląd i kazałam zapakować 14 paczek. Jakie było moje zdziwienie kiedy Pan z magazynu pchał wózek z w miarę dużą trudnością. W końcu to 14x20,7 kg. Lekko przestraszona odebrałam zamówienie i pobladła próbowałam wyjechać ze sklepu. Nie było tak źle... jak już ruszysz taką masę (290 kg) na kółkach to dalej jedzie własnym pędęm sama :D. Problem pojawił się na parkingu, przed przejściem dla pieszych. Był tam spadek i betonowe płyty z wypustkami dla niewidomych. Od razu wyobraziłam sobie jak wieża z moich płytek przewraca się i z hukiem zamienia w urokliwą marokańską mozaikę :D Tutaj musiałam się poddać i poprosić przechodniów o pomoc. Kryzys pojawił się przy wkładaniu paczek do bagażnika. Po szóstym pakunku zadałam sobie pytanie, czemu się do tego zgłosiłam? Przecież mąż mógł je kupić w weekend. Pojawiła się w mojej głowie uporczywa myśl przytłumiana bólem pleców i ramion -  "PRZELICZYŁAŚ SIĘ, MAŁA"

Asekuracyjnie sprawdziłam w dowodzie ładowność mojego staruszka Forda, czy oby nie będzie mu za cięzko i jak tylko upewniłam się, że nie przekroczę jego możliwości powoli ruszyłam do domu.

Tak wygląda mój pierwszy "WŁASNORĘCZNY" zakup do domu.